Over Ru de Boer

Ru de Boer, van pottenbakker tot keramist

In 1946 liep Ru de Boer als zesentwintigjarige binnen bij Potterij Zaalberg in Leiderdorp. "Ik weet niets, maar ik wil wel iets leren; ik kan wel een beetje tekenen!", zei hij. Hij kon er, zeker in de begintijd, goed aarden en maakte een hele ontwikkeling door. In 1957 kwam Ru in contact met de RAM-aardewerkfabriek in Arnhem, waar in de twintiger jaren Colenbranderwerk werd gemaakt en later Delfts blauw. De wens van Ru was duidelijk; hij zei: "Maar ik wil wel graag eigen dingen maken!" Hij kreeg die kans en wist binnen twee tot drie maanden een flinke collectie modern draaigoed van wit- en roodbakkende klei te maken.

Docent, therapeut en vraagbaak

Het werkterrein van Ru de Boer werd steeds breder. In 1968 begon hij les te geven op de Kunstacademie in Arnhem, eerst één avond per week, later drie avonden; vervolgens aan de dagopleiding. Vier jaar werkte hij als creatief therapeut aan het Instituut Hunerberg voor meisjes in Nijmegen. Intussen kreeg hij contact met de Minerva-academie in Groningen, waar zijn docenten taak door omstandigheden groeide van een halve dag tot tweeënhalve dag per week. Steeds meer werd hij voor menigeen een vraagbaak, vooral over glazuren. Men kon van hem daarover duidelijke antwoorden zonder geheimzinnigheid verwachten. Tot zijn pensioen in 1985 is hij docent aan beide Academies geweest.

Ru de Boer en de Nederlandse Vereniging van Keramisten NVK

Keramisten voelden zich nogal eens een te weinig gewaardeerde groep kunstenaars. Langzaam maar zeker groeide de behoefte aan een organisatie waarbinnen onderlinge werkcontacten mogelijk zouden zijn. Tevens zou men naar buiten als een eenheid kunnen optreden. In februari 1975 waren zo'n tachtig tot negentig personen in het Keramisch Werkcentrum in Heusden bijeen, waar ook plannen voor een vakgroep van keramisten ter sprake kwamen.. Kort daarna werd de Nederlandse Vakgroep Keramisten (NVK) opgericht.

Eveneens in februari 1975 verscheen het eerste nummer van KERAMIEK. Stephan Margot was behalve keramist ook iemand die bij een offset-bedrijf de lay-out verzorgde en hij leverde zo op tweeërlei wijze zijn aandeel voor een verantwoord blad.

Ru de Boer bemande het redactiesecretariaat en bracht vele contacten in; het aantal daarvan zou ook daarna nog drastisch groeien. Weer een ander redactielid, Frans Westerveld, had contacten met de Engelse CPA, waardoor een uitwisseling van bladen mogelijk werd.
Vanaf de eerste jaargang verschenen er zes KERAMIEK-nummers per jaar. Het eerste nummer was losbladig, zwart-wit op A4-formaat en bestond uit 13 pagina's.

In die begintijd was Ru de Boer ook betrokken bij het organiseren van weekends voor NVK-leden. In Eerbeek kon men kiezen: kamperen of gebruik maken van het Natuurvriendenhuis. Thema's zoals stoken, soorten klei ed. werden besproken en waar mogelijk beoefend en/ of gedemonstreerd. Zo werd er eens een forse vaas vervaardigd en daar omheen een oven gebouwd. Het rendement van zo'n weekend was moeilijk te meten, maar aan de contacten en de positieve sfeer bewaart Ru nog steeds goede herinneringen. Het leek wel een grote familie, weliswaar bestaande uit verschillende gezinnen; ieder bracht zijn/haar eigen opvattingen en ideeën mee.

Hoewel steeds meer keramisten gebruik maken van kant-en-klare glazuren, heeft  Ru de Boer als lid van de materialenwerkgroep van de NVK nog lange tijd  adviezen gegeven over glazuren.
In 2001 is Ru benoemd tot buitengewoon lid van verdienste van de NVK.

Eigen werk

Pas toen in 1985 het werk aan de academies en in diverse commissies werd beëindigd, kwam Ru weer meer toe aan werken met klei. Hij genoot;  en in 1999 was weer een kleine tentoonstelling van zijn werk mogelijk. Hij had nu meer tijd en aandacht voor  plastieken en groter werk.
Een enkele keer bezocht hij ook nog wel eens een expositie. Ontwikkelingen op keramiekgebied bleven zijn belangstelling houden. Hij had graag gewild zijn grote hoeveelheid glazuurgegevens op orde te brengen. Het rubriceren, schiften en uitschrijven van die informatie is naar zijn mening te lang uitgesteld. Maar de gezondheid van Ru liet deze grootse plannen niet toe. Na 2002  heeft hij vrijwel geen keramisch werk meer gemaakt. In 2008 verloor hij vrijwel het hele gezichtsvermogen. vanaf begin 2009 woonde hij in Het Schild, een zorgcentrum voor visueel gehandicapte ouderen te Wolfheze.

Op 24 augustus 2010 is Ru de Boer rustig in zijn slaap overleden. Nu zal hij alleen nog in zijn werk voortleven.

 

(mede gebaseerd op interview in Keramiek, oktober 2001: C. Knoester, "Ru de Boer, aan de wieg van de NVK".)